කුරුල්ලන්ට පියාඹන්න 
දොරවල් මම විවර කළා
කොයි කොයි අත ඉගිල ගියත් 
ඉතින් කමක් නෑ
ආයෙත් මේ කූඩුව තුළ උඹලට ඉඩ නෑ
ඇවිත් ඉඳින් එලි පත්තෙන්
කෑ ගහපන් මහ සද්දෙන්
කුරුල්ලනේ ඒ කූඩුව යලි ඇරෙන්නේ නෑ
පරණ වෙච්ච කුරුල්ලන්ට
අලුත් කූඩුවක් මොකටද
හිතූ තැනක නතර වෙන්න
උන්ට බයක් නෑ

ඔබයි මගෙ හිරු මහද පොබ කල

   

පායන්නට කාලය යි
අරා පෙරදිග අහස
 
විලේ මල් පුබුදුවන
කුරුළු ගී ඇහැරවන
පිනි බිංදු ඇද හැලෙන
මේ උදේ කාලයයි

එහෙත් කුමකට ද?

 
නෙළුම් මල් වගේ මගෙ සිනහ නැහැ පිබිදුනේ
කුරුළු ගී වගේ මගෙ ගීත හඬ නෑසුනේ
පිනි බිංදු වගේ මුතු කඳුලු බිඳු බේරුනේ 

නොකියාම නොපෙනීම කොහෙද අද නුඹ ගියේ

නැගී කුමට එළිය දෙමිද?
ඔබ නොපෙනෙන ලෝකයකට
ඔබ නැතිනම් මට කුමටද
දනෝ පුදන සෙනෙහස් මල්
අඳුරු වලා තිර කඩකින්
වසා ගනිමි මගේ මුහුණ
ඔබ එනතුරු හඬා වැටෙමි
මුවා වෙලා වැහි කුලකට

ලොවට හිරු වෙමි ලොවක් එලි කළ
ඔබයි මගෙ හිරු මහද පොබ කල
දිනය ගෙන එමි මිටින් ගෙන මම
ඔබම වෙයි මගෙ දිනය පියසඳ

ඡායාරූපය- සුපූර්ණි විමලසේන

 

නුඹ මගෙ සඳවත

හැඩට වැඩට හැඳ
සුවඳ කපුරු ඉස
නැලවි නැලවි යන
පින්බර පිය ලඳ

සියුමැලි තොල් මත
ලාවට තැවරුන
මල් පෙති පැහයට
මැදිවුන මුතු පෙල

හිමිදිරි උදයට
විලමත සුපිපුන
නෙලුමක ලස්සන
සිනහව පිරි ඔබ

බොරු ඔපයට තැන
නොමදී කිසිවිට
හිත තුල යහගුණ
වඩන ඒ සුර ලඳ

ලඟ නැති විටකද
පහනක් විලසට
සිත තුළ දැල්වෙන
නුඹ මගෙ සඳවත

මගෙ ලෝකය වෙලා ඉන්න

හැකිනම් වහින්න
වැස්සක් වී ඔබ
තෙමී තෙමී ඉන්නම්

හැකිනම් නගන්න
මේඝ ගර්ජනා
මම ඉවසා ඉන්නම්

හැකිනම් නැගෙන්න
වියරු රළක් වී
මම ඔබ හා එන්නම්

හැකිනම් උදුරා
රැගෙන යන්න මග
හුස්මත් මම දෙන්නම්

පාළු සීත රෑ යාමේ
මට කවි සීපද කියන්
දුකින් හඬන විටදි මගේ
කඳුලු බිංදු පිසින්
දුක් කරදර සතුටු සිනා
මතකය පොදි බැඳන්
මා තනිකොට ඉවත නොයා 
මගෙ ලඟ නුඹ ඉඳින්

නිවන් දකින තුරා
සසර සරන තුරා
දුකත් සැපත් දරා
මගේ ලඟට වෙලා
මගෙ ලෝකය වෙලා
රැඳෙන්න ඔබ සදා

රළක් වෙරලකට කී කවිය

ඈත ඉදන් මම ආවේ ඔබ හා එක් වෙන්නයි
හඬ නැගුවේ පෙණ නැගුවේ ඔබ හට ලං වෙන්නයි
අසුරු සැනින් අප හමුවී යලි වෙන්වී යනවයි
ඔබ හා ඉන්නට මට පෙර පින් මදි බව සත්තයි

මගෙ පෙණ කැටි ගෙනෑන මුතු ඔබහට පලදන්නම්
සඳ එළියට දිදුලන වැලි තල මම සිප ගන්නම්
ඈත ඉඳන් උනත් නුඹට මම සෙනෙහස දෙන්නම්
කවදා හෝ ඔබ ලය මත වැතිරී මිය යන්නම්

දහස් වරක් ඔබ සතුවී මම යලි මියැදෙනවා
ඔබේ සුසුම් කඳුළු බිංදු මම පිසදාලනවා
හැම රැයේම ඔබ හා මම රහසේ එක වෙනවා
මගේ කඳුළු සඟවා මම හැමදා හිනැහෙනවා

අභිනිෂ්ක්‍රමණය කල සිද්ධාර්ථට යශෝදරා ලියූ කවි

සෙනෙහෙන් හිස අත ගාමින් ලඟ උන්න
මුදු බස් තෙපලමින් ඔබෙ ගුණ ගී හඬ දුන්න
සිරියහම ඇත වී අමු සොහොනක්ව
වැතිරී නිදමි මම එහි මළ මිනියක්ව

කිරිසුවදැති මුව ඉහලට විදාලා
නෑසෙන බසින් පුතු මගේ  කන් සිසාරා
හඬදී අසයි කොහිදැයි ඔබ කියාලා
සුළඟක වෙලී හෝ එනු මා සොයාලා

 

නොහැකිය හිමියනේ මට පුතු හැර එන්න
විදිනා කටුක දිවිමග ඔබ හා යන්න
නොහැකිය ඔබට මෙන් කම්පා නොම වෙන්න
ඔබහට පිදූ පෙම ඇත මට සැනසෙන්න

දුවවිත් දිනෙක මගෙ පා මුල වැටීලා
තෙමමින් දෙනෙත් කඳුලින් හිස ඔබාලා
කිසිදා නැවත තනි නොකරමි කියාලා
පවසනු ඉතින් ඔබෙ හිමි මම කියාලා

අපි කපා ගන්නා අපේ වල

තාක්ෂණය ඉතා වේගයෙන් ස්වභාවික ලෝකයත්, ස්වභාවික මිනිස් හැසිරීම් රටාවත් වෙනස් කරමින් ගමන් කරයි. මිනිසාට, තමා මිහිතලය මත වෙසෙන සතෙක් නොවන වග පසක් වන තරමටම තාක්ෂණය ඔහුව වෙනස් කර ඇත. අවශ්‍යතාවල වල අන්තයක් මීනිසාට නොපෙනෙන තරමටම මිනිස් අවශ්‍යතා සංකීරණ වී ඇත. එසේම වැඩ පහසු කර ගැනීමේ අන්තයක් සොයා ගැනීමට බැරි වන තරමට මිනිසා තම වැඩ කටයුතු පහසු කර ගැනීමට යත්න දරයි. මේවායේ අවසාම ප්‍රථිඵලය, මිනිසා සතුටු කිරීමට සහ ඔහුගේ අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කර ගැනීමට, සියලු ජීවීන් සඳහා පවතින සම්පත් තනි ජීවී විශේෂයක් අණසකට නතු වීමයි. එහෙත් සොබා දහම කිසිදු නිර්මාණයක, රටක, ජාතියක,ජීවී විශෙෂයක සීමා මායිම් නොතකා තමාගේ ගතික ස්වභාවය පවත්වාගෙන යයි. මෙම සමතුලිතතාවය බිඳුනු පසු එය නැවත සකස් කිරීම සඳහා මුග්ධ මිනිස් ප්‍රජාව දරන කිසිදු උපක්‍රමයක් ඔහුගේ පැවැතමට හේතු නොවනු ඇත. 

ලෝකයේ කවර රටක් වුවද වර්තමානයේ මෙහෙයවනු ලබන්නේ දේශපාලනයට වඩා ආර්ථිකය විසිනි. මිනිසා විසින් තමාගේ මූලික අවශ්‍යතා ඉටු කර ගැනීමටත් වඩා මුදල් ඉප්යීමටත්, මුදල් ගබඩා කොට වත්කම් තර කර ගැනීමටත් පෙලඹීම පුදුම සහගතය. රටවල් තවත් රටක් දෙසට දිගුකරන දෑතත්, දිගු කරන අවියත් යන දෙකම මෙම  මුදල් මත පදනම් වීම ඇති අතර වර්තමානයේ රටවල් අතර පවතින විවිද රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබඳතා වලටද යුද ගැටුම් වලටද හේතු වී ඇත.

වර්තමානයේ රටවල් අතර පවතින විවිද රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබඳතා වලටද යුද ගැටුම් වලද නොපෙනෙන බලවේගය වන්නේ මුදලයි.

මිනිසා ස්වභාවික ලෝකය සමග මුදලින් ගනුදෙනු නොකරන නමුත්, ස්වභාවික ලෝකයෙන් තම අසීමිත ආශාවන් සපුරා ගැනීමට භාවිත කරන සියලුම ස්වභාවික ලෝකයේ දායාදයන් මුදලින් තක්සේරු කරයි.එසේම ඒ සඳහා තම වර්ගය මරා දැමීමත්, මුලා කිරීමත් සිදු කරයි.

දේශපාලනය මුදල් ඉපයීම සඳහා අවියක් ලෙස යොදා ගනිමින්, මිනිසා විසින් මිනිසා මතම හෙලනු ලබන විනාශයේ අන්ධකාරය, ඒ සඳහා වග කිව යුතු සහ ඒ පිළිබඳව කිසිවක් නොදන්නා අසරණ ජීවීන් රාශියකටද විනාශය ගෙන එනු ඇත. සාමූහයක් වශයෙන් මිනිසා තාක්ෂණයේ ආශ්චර්යය බෙදා ගනිමින් සුවය ලැබූවද, ස්වභාවිකත්වයෙන් ඈත්වීමෙන් මිනිසා ලබන ප්‍රථිඵල බෙදා ගැනීමට ඔහුට නොහැකි වනු ඇත.වර්තමානයේ අප කිසියම් පීඩාවකින් සිටීනම් එය අපගේ වර්ගය විසින්ම ඇති කර ගත්තක් විනා පිට සක්වලකින් හෙලනු ලැබූ නරකක් නොවේ. අප සැබැවින්ම අපගේ අතිශය පීඩාකාරී අනාගතය තනමින් සිටී. එයට අකමැත්තෙන් වුවද දායක වී සිටීමට ගෙම්බාටද සිදුවී ඇත.

එතෙක් ඔබ ලඟ ඉන්න

තව ටිකයි

සමුගන්න

එතෙක් ඔබ මෙහි ඉන්න

කාටවත් නොපෙනෙන්න

ඔබ සිනා නංවන්න

ඇස් වලින් කතා කර

මට සතුට ගෙන එන්න

කාටවත් ඇහෙන්නැති

ලෙසින් ගී මුමුනන්න

අයෙමත් නෙත් යොමා

හොරෙන් ඔබ හිනැහෙන්න

රහසෙන්ම ඔබ එන්න

මගෙ සිහින වල ඉන්න

මගෙ ලගින් සැතපෙන්න

මගේ දෙව් දුව වෙන්න

නික්ම  යන තෙක් ඉතින්

මෙලෙස ඔබ ලඟ ඉන්න

මද සිනා නන්වන්න

නෙත් වලින් හිනැහෙන්න

වෙනවෙලා යන දිනෙක

හෙමින් මට නෑසෙන්න

ආදරෙයි කියා මට

නික්මිලා ඔබ යන්න

ලඟ උනත් දුර වගේ...දුර උනත් ලඟ වගේ

ලඟ ඉන්න ඔබ මගේ...සුවඳ දෙන මල වගේ

ඔබ ආවා

         සියලු දොරවල් විවර කරගෙන
      බලා උන්නා මම ගොඩක් කල්
     හෙමින් හෙමින් අඩි තිය තිය
   ඔබ ආවා ඈත ඉදන්

 හැම අතින්ම විදුලි අකුණු

 මහා මේඝ පුපුර පුපුර
    කල්ප අන්ත මහා මේඝ
      අතර මැදින් ඔබ ආවා
               වියලි දෙපා පැලී හඬන
             පොළව දැවී ගිනියම් වුණ
           පිපාසිතව මිය යන මේ
        කතර මැදින් ඔබ ආවා
      සිනා සලන
    හඬා වැටෙන
  සහසක් වග වලසුන් මැද
තනිවී හිඳ බොහෝ කලක්
හෙමින් හෙමින් ඔබ ආවා
               කාම රාගයෙන් තෙත්වුන
              ද්වේශ වේගයෙන් රත් වුන
            මෝහ මාලිගාවල සිඳ බිඳ
           මගේ ලොවට ඔබ ආව

                         යලිත් නොයන

                           ලෙසට මෙතන

                              මාත් සමඟ නතර වෙන්න

                               සංසාරේ ඉතුරු ටිකත්

                             මාත් එක්ක එකට යන්න

                           ගොඩක් මතක පොදි බැදගෙන

                         ඔබ ආවා මගෙ හෙවණට

පහනට වැඩිය මෙරු

අඳුර ඉරාගෙන
සතුට හොයාගෙන
ඇදී ඇදී යන
නව ජීවිත

එළිය දමාගෙන
ලොවම දවාගෙන
නැගී නැගී එන
ගින්දර

         නැගී
    නැගී 
  රඟ දිදී ඉඳී
 වෙලී වෙලී ගත
(___________)        දවා නිමී යයි
හිනා වෙවී රඟ දුන්
සතුට සොයා ආ
නව ජීවිත