මේ කතාව පටන් අරගත්තෙත් නෑ, ඉවර උනෙත් නෑ. මේක කතාවක ආරම්භයක් හෝ අවසානයක් නෙමෙයි කියන්නත් බෑ.
...................................................
ඒ හමුවීම කිසිම හැගීමක් දැනීමක් තිබුන දෙයක් කියල හිතෙන්නෙ නෑ.අපි ඔහේ බලන් හිටියා මිසක් කාටවත් කතා කරන්න උවමනාවක් තිබ්බේ නෑ. ඈතින් පේන්න තිබ්බේ කොනක් නොපෙනෙන මහා සාගරේ විතරයි. අපිත් හරියට ඈතින් පේන ක්ෂිතිජය වගේ, ලඟින් හිටියට කවදාවත් එක් නොවෙන අහසයි පොළවයි වගේ. ඉතින් මට ඇහුනෙ මුහුදෙ මහා රළ බිඳෙන හඬයි, අපි හුස්ම ගන්න සද්දෙයි විතරයි. සමහර විට මුහුදෙ තිබ්බ සද්දෙටත් වැඩිය වරින් වර නැගෙන සුසුම් වල සද්දෙ වැඩි වුනා. ඒත් වචනයක් කතා කරන්න ශක්තියක් අපිට තිබුනෙම නෑ.
'අපි යමු'
අපි හෙමින් නැගිටල ඇවිදගෙන ආව.හෙමින් අපේ ඇඟිලි එක්කට එකතු වෙනව, අපි දෙන්නගෙන් කාටවත් ඕන උනේ නෑ වෙනද වගේ තදින් අල්ල ගන්න. අන්තිමට අපි අපි දිහා බලන් උන්නා. ඇස් වල යාන්තම් බොඳ වේගන ආවත් ඒවට නිදහසේ ගලා යන්නවත් ලෝකයෙන් ඉඩක් නෑ. කඳුළුත් නොහෙලම අපි වෙන් උනා. මම තාමත් එතනට එනවා. මුහුද තාමත් වෙනද සද්දෙන්ම වෙරලෙ හැප්පෙනව.
.....................................................
