කුරුල්ලන්ට පියාඹන්න 
දොරවල් මම විවර කළා
කොයි කොයි අත ඉගිල ගියත් 
ඉතින් කමක් නෑ
ආයෙත් මේ කූඩුව තුළ උඹලට ඉඩ නෑ
ඇවිත් ඉඳින් එලි පත්තෙන්
කෑ ගහපන් මහ සද්දෙන්
කුරුල්ලනේ ඒ කූඩුව යලි ඇරෙන්නේ නෑ
පරණ වෙච්ච කුරුල්ලන්ට
අලුත් කූඩුවක් මොකටද
හිතූ තැනක නතර වෙන්න
උන්ට බයක් නෑ

ඔබයි මගෙ හිරු මහද පොබ කල

   

පායන්නට කාලය යි
අරා පෙරදිග අහස
 
විලේ මල් පුබුදුවන
කුරුළු ගී ඇහැරවන
පිනි බිංදු ඇද හැලෙන
මේ උදේ කාලයයි

එහෙත් කුමකට ද?

 
නෙළුම් මල් වගේ මගෙ සිනහ නැහැ පිබිදුනේ
කුරුළු ගී වගේ මගෙ ගීත හඬ නෑසුනේ
පිනි බිංදු වගේ මුතු කඳුලු බිඳු බේරුනේ 

නොකියාම නොපෙනීම කොහෙද අද නුඹ ගියේ

නැගී කුමට එළිය දෙමිද?
ඔබ නොපෙනෙන ලෝකයකට
ඔබ නැතිනම් මට කුමටද
දනෝ පුදන සෙනෙහස් මල්
අඳුරු වලා තිර කඩකින්
වසා ගනිමි මගේ මුහුණ
ඔබ එනතුරු හඬා වැටෙමි
මුවා වෙලා වැහි කුලකට

ලොවට හිරු වෙමි ලොවක් එලි කළ
ඔබයි මගෙ හිරු මහද පොබ කල
දිනය ගෙන එමි මිටින් ගෙන මම
ඔබම වෙයි මගෙ දිනය පියසඳ

ඡායාරූපය- සුපූර්ණි විමලසේන

 

නුඹ මගෙ සඳවත

හැඩට වැඩට හැඳ
සුවඳ කපුරු ඉස
නැලවි නැලවි යන
පින්බර පිය ලඳ

සියුමැලි තොල් මත
ලාවට තැවරුන
මල් පෙති පැහයට
මැදිවුන මුතු පෙල

හිමිදිරි උදයට
විලමත සුපිපුන
නෙලුමක ලස්සන
සිනහව පිරි ඔබ

බොරු ඔපයට තැන
නොමදී කිසිවිට
හිත තුල යහගුණ
වඩන ඒ සුර ලඳ

ලඟ නැති විටකද
පහනක් විලසට
සිත තුළ දැල්වෙන
නුඹ මගෙ සඳවත

මගෙ ලෝකය වෙලා ඉන්න

හැකිනම් වහින්න
වැස්සක් වී ඔබ
තෙමී තෙමී ඉන්නම්

හැකිනම් නගන්න
මේඝ ගර්ජනා
මම ඉවසා ඉන්නම්

හැකිනම් නැගෙන්න
වියරු රළක් වී
මම ඔබ හා එන්නම්

හැකිනම් උදුරා
රැගෙන යන්න මග
හුස්මත් මම දෙන්නම්

පාළු සීත රෑ යාමේ
මට කවි සීපද කියන්
දුකින් හඬන විටදි මගේ
කඳුලු බිංදු පිසින්
දුක් කරදර සතුටු සිනා
මතකය පොදි බැඳන්
මා තනිකොට ඉවත නොයා 
මගෙ ලඟ නුඹ ඉඳින්

නිවන් දකින තුරා
සසර සරන තුරා
දුකත් සැපත් දරා
මගේ ලඟට වෙලා
මගෙ ලෝකය වෙලා
රැඳෙන්න ඔබ සදා

රළක් වෙරලකට කී කවිය

ඈත ඉදන් මම ආවේ ඔබ හා එක් වෙන්නයි
හඬ නැගුවේ පෙණ නැගුවේ ඔබ හට ලං වෙන්නයි
අසුරු සැනින් අප හමුවී යලි වෙන්වී යනවයි
ඔබ හා ඉන්නට මට පෙර පින් මදි බව සත්තයි

මගෙ පෙණ කැටි ගෙනෑන මුතු ඔබහට පලදන්නම්
සඳ එළියට දිදුලන වැලි තල මම සිප ගන්නම්
ඈත ඉඳන් උනත් නුඹට මම සෙනෙහස දෙන්නම්
කවදා හෝ ඔබ ලය මත වැතිරී මිය යන්නම්

දහස් වරක් ඔබ සතුවී මම යලි මියැදෙනවා
ඔබේ සුසුම් කඳුළු බිංදු මම පිසදාලනවා
හැම රැයේම ඔබ හා මම රහසේ එක වෙනවා
මගේ කඳුළු සඟවා මම හැමදා හිනැහෙනවා

අභිනිෂ්ක්‍රමණය කල සිද්ධාර්ථට යශෝදරා ලියූ කවි

සෙනෙහෙන් හිස අත ගාමින් ලඟ උන්න
මුදු බස් තෙපලමින් ඔබෙ ගුණ ගී හඬ දුන්න
සිරියහම ඇත වී අමු සොහොනක්ව
වැතිරී නිදමි මම එහි මළ මිනියක්ව

කිරිසුවදැති මුව ඉහලට විදාලා
නෑසෙන බසින් පුතු මගේ  කන් සිසාරා
හඬදී අසයි කොහිදැයි ඔබ කියාලා
සුළඟක වෙලී හෝ එනු මා සොයාලා

 

නොහැකිය හිමියනේ මට පුතු හැර එන්න
විදිනා කටුක දිවිමග ඔබ හා යන්න
නොහැකිය ඔබට මෙන් කම්පා නොම වෙන්න
ඔබහට පිදූ පෙම ඇත මට සැනසෙන්න

දුවවිත් දිනෙක මගෙ පා මුල වැටීලා
තෙමමින් දෙනෙත් කඳුලින් හිස ඔබාලා
කිසිදා නැවත තනි නොකරමි කියාලා
පවසනු ඉතින් ඔබෙ හිමි මම කියාලා

අපි කපා ගන්නා අපේ වල

තාක්ෂණය ඉතා වේගයෙන් ස්වභාවික ලෝකයත්, ස්වභාවික මිනිස් හැසිරීම් රටාවත් වෙනස් කරමින් ගමන් කරයි. මිනිසාට, තමා මිහිතලය මත වෙසෙන සතෙක් නොවන වග පසක් වන තරමටම තාක්ෂණය ඔහුව වෙනස් කර ඇත. අවශ්‍යතාවල වල අන්තයක් මීනිසාට නොපෙනෙන තරමටම මිනිස් අවශ්‍යතා සංකීරණ වී ඇත. එසේම වැඩ පහසු කර ගැනීමේ අන්තයක් සොයා ගැනීමට බැරි වන තරමට මිනිසා තම වැඩ කටයුතු පහසු කර ගැනීමට යත්න දරයි. මේවායේ අවසාම ප්‍රථිඵලය, මිනිසා සතුටු කිරීමට සහ ඔහුගේ අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කර ගැනීමට, සියලු ජීවීන් සඳහා පවතින සම්පත් තනි ජීවී විශේෂයක් අණසකට නතු වීමයි. එහෙත් සොබා දහම කිසිදු නිර්මාණයක, රටක, ජාතියක,ජීවී විශෙෂයක සීමා මායිම් නොතකා තමාගේ ගතික ස්වභාවය පවත්වාගෙන යයි. මෙම සමතුලිතතාවය බිඳුනු පසු එය නැවත සකස් කිරීම සඳහා මුග්ධ මිනිස් ප්‍රජාව දරන කිසිදු උපක්‍රමයක් ඔහුගේ පැවැතමට හේතු නොවනු ඇත. 

ලෝකයේ කවර රටක් වුවද වර්තමානයේ මෙහෙයවනු ලබන්නේ දේශපාලනයට වඩා ආර්ථිකය විසිනි. මිනිසා විසින් තමාගේ මූලික අවශ්‍යතා ඉටු කර ගැනීමටත් වඩා මුදල් ඉප්යීමටත්, මුදල් ගබඩා කොට වත්කම් තර කර ගැනීමටත් පෙලඹීම පුදුම සහගතය. රටවල් තවත් රටක් දෙසට දිගුකරන දෑතත්, දිගු කරන අවියත් යන දෙකම මෙම  මුදල් මත පදනම් වීම ඇති අතර වර්තමානයේ රටවල් අතර පවතින විවිද රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබඳතා වලටද යුද ගැටුම් වලටද හේතු වී ඇත.

වර්තමානයේ රටවල් අතර පවතින විවිද රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබඳතා වලටද යුද ගැටුම් වලද නොපෙනෙන බලවේගය වන්නේ මුදලයි.

මිනිසා ස්වභාවික ලෝකය සමග මුදලින් ගනුදෙනු නොකරන නමුත්, ස්වභාවික ලෝකයෙන් තම අසීමිත ආශාවන් සපුරා ගැනීමට භාවිත කරන සියලුම ස්වභාවික ලෝකයේ දායාදයන් මුදලින් තක්සේරු කරයි.එසේම ඒ සඳහා තම වර්ගය මරා දැමීමත්, මුලා කිරීමත් සිදු කරයි.

දේශපාලනය මුදල් ඉපයීම සඳහා අවියක් ලෙස යොදා ගනිමින්, මිනිසා විසින් මිනිසා මතම හෙලනු ලබන විනාශයේ අන්ධකාරය, ඒ සඳහා වග කිව යුතු සහ ඒ පිළිබඳව කිසිවක් නොදන්නා අසරණ ජීවීන් රාශියකටද විනාශය ගෙන එනු ඇත. සාමූහයක් වශයෙන් මිනිසා තාක්ෂණයේ ආශ්චර්යය බෙදා ගනිමින් සුවය ලැබූවද, ස්වභාවිකත්වයෙන් ඈත්වීමෙන් මිනිසා ලබන ප්‍රථිඵල බෙදා ගැනීමට ඔහුට නොහැකි වනු ඇත.වර්තමානයේ අප කිසියම් පීඩාවකින් සිටීනම් එය අපගේ වර්ගය විසින්ම ඇති කර ගත්තක් විනා පිට සක්වලකින් හෙලනු ලැබූ නරකක් නොවේ. අප සැබැවින්ම අපගේ අතිශය පීඩාකාරී අනාගතය තනමින් සිටී. එයට අකමැත්තෙන් වුවද දායක වී සිටීමට ගෙම්බාටද සිදුවී ඇත.

එතෙක් ඔබ ලඟ ඉන්න

තව ටිකයි

සමුගන්න

එතෙක් ඔබ මෙහි ඉන්න

කාටවත් නොපෙනෙන්න

ඔබ සිනා නංවන්න

ඇස් වලින් කතා කර

මට සතුට ගෙන එන්න

කාටවත් ඇහෙන්නැති

ලෙසින් ගී මුමුනන්න

අයෙමත් නෙත් යොමා

හොරෙන් ඔබ හිනැහෙන්න

රහසෙන්ම ඔබ එන්න

මගෙ සිහින වල ඉන්න

මගෙ ලගින් සැතපෙන්න

මගේ දෙව් දුව වෙන්න

නික්ම  යන තෙක් ඉතින්

මෙලෙස ඔබ ලඟ ඉන්න

මද සිනා නන්වන්න

නෙත් වලින් හිනැහෙන්න

වෙනවෙලා යන දිනෙක

හෙමින් මට නෑසෙන්න

ආදරෙයි කියා මට

නික්මිලා ඔබ යන්න

ලඟ උනත් දුර වගේ...දුර උනත් ලඟ වගේ

ලඟ ඉන්න ඔබ මගේ...සුවඳ දෙන මල වගේ

ඔබ ආවා

         සියලු දොරවල් විවර කරගෙන
      බලා උන්නා මම ගොඩක් කල්
     හෙමින් හෙමින් අඩි තිය තිය
   ඔබ ආවා ඈත ඉදන්

 හැම අතින්ම විදුලි අකුණු

 මහා මේඝ පුපුර පුපුර
    කල්ප අන්ත මහා මේඝ
      අතර මැදින් ඔබ ආවා
               වියලි දෙපා පැලී හඬන
             පොළව දැවී ගිනියම් වුණ
           පිපාසිතව මිය යන මේ
        කතර මැදින් ඔබ ආවා
      සිනා සලන
    හඬා වැටෙන
  සහසක් වග වලසුන් මැද
තනිවී හිඳ බොහෝ කලක්
හෙමින් හෙමින් ඔබ ආවා
               කාම රාගයෙන් තෙත්වුන
              ද්වේශ වේගයෙන් රත් වුන
            මෝහ මාලිගාවල සිඳ බිඳ
           මගේ ලොවට ඔබ ආව

                         යලිත් නොයන

                           ලෙසට මෙතන

                              මාත් සමඟ නතර වෙන්න

                               සංසාරේ ඉතුරු ටිකත්

                             මාත් එක්ක එකට යන්න

                           ගොඩක් මතක පොදි බැදගෙන

                         ඔබ ආවා මගෙ හෙවණට

පහනට වැඩිය මෙරු

අඳුර ඉරාගෙන
සතුට හොයාගෙන
ඇදී ඇදී යන
නව ජීවිත

එළිය දමාගෙන
ලොවම දවාගෙන
නැගී නැගී එන
ගින්දර

         නැගී
    නැගී 
  රඟ දිදී ඉඳී
 වෙලී වෙලී ගත
(___________)        දවා නිමී යයි
හිනා වෙවී රඟ දුන්
සතුට සොයා ආ
නව ජීවිත

මකා දමා නික්ම යන්න

තැබූ සියලු පා සටහන්
සිතුවිලි වැලි තලාවේ
මකා දමා නික්ම යන්න
මගේ ලෝකයෙන්

ඈත එපිට ක්ෂිතිජ ඉමේ
හිරු මුහුදේ ගිලී ගොසින්
අඳුරට ඉඩදී මිය යන
හැන්දෑවේ

මෑත සුමුදු වෙරළ කොනේ
රළ පිට රළ මතුව ඇවිත්
සියලු සිහින මකා දමන
හැන්දෑවේ

හිරුත් සමග අදුරෙ වෙලී
මම තනිවම මිය යන්නම්
රළත් සමග දියෙහි ගිලී
මම මතකෙන් දුරු වෙන්නම්

හෙමෙන් හෙමින් පා ඔසවා
මතකය අරගෙන ඔබගේ
නිකම යන්න මා තනිකර
ඔබ පතනා හෙට දවසට

ප්‍රථම ප්‍රේමය

සිහිනෙකට
ඇවිත් නුඹ
හෙමින් සක්මන් කරයි
මගේ සිතුවිලි අතර
එහෙත් මගෙ හිත කොනක
නතර වී එක තැනක
බලා හිඳිනා ප්‍රථම
ආදරේ ඔබ නොවෙයි

අතීතේ යම් දිනෙක
නාඳුනන මලකට
පෙම් කලෙමි රහසින්ම
ලොවටත් ඔබටත් රහසින්ම
අයිති නොවනා වගත්
නොලැබෙනා මුත් ආදරය බිඳක් වත්
දැන දැනම
පෙම් කලෙමි
සුවඳ විඳිමින් මම
ලස්සන මලකට

පිය නඟා ඔබ හෙමින් ඇවිත් මඟෙ සිහිනයට
ඉවත යන්නට කියයි මගෙ ප්‍රථම ප්‍රේමයට
එහෙත් මුල් ඇදී නැඟි මහ වන්ස්පතියෙක් ලෙසට
ප්‍රථම ආලය හිඳී හිත් කොනක සදහටම

මටම අහිමි සෙනෙහෙ වැස්ස

හිරු අවුලයි දස දෙසම
වෙහෙස දැනෙයි මග දිගට
හැරී බලමි මම නැවත
ඔබ ඇත සිතිවිලි අතර

වෙහෙස දැනී ගිමන් හරින
ගිනියම් වූ විරාමයක
මද පවනක් විලස පැමිණ
නිවා දමයි මගේ වෙහෙස

පවස දැනී දැවෙන විටෙක
දිය පොදකුත් අසල නොමැත
මහා අසනි වැස්ස විලස
ඔබ පැමිණෙයි මගේ සිතට

තනිකම විත් වෙලෙනා විට
දහසක් මනු සත් කැල මැද
ඔබ ඇවිදින් මගේ ලගට
වෙලා ගනියි මා රහසෙම

ගිමන් නිවන සුළන් රැල්ල
පවස නිවන අසනි වැස්ස
තනිය මකන සිහින වැස්ස
මටම අහිමි සෙනෙහෙ වැස්ස

සිරිපා කරුණාවේ.... කඳුලක් නැගුනාවේ

යාළු මිත්‍රකම් ජීවිතයකට අවශ්‍ය වටිනා මිනිස් සම්බන්ධතාවක්. සමහර විට අපේ ජීවිත වල ගෙදර අය නොදන්න දේවල් නොකියන දේවල් යාළුවන්ට කියනවා (අනික් අය මම දන්නේ නෑ මටනම් එහෙම තියෙනවා)

ඉතින් මගේ හොඳ යාළුවෙක් එක්ක මම සිරීපාදෙ යන්න හිටියා. ඒත් යාළුවා සිරීපදේ ගියා, මට යන්න බැරි වුනා. මට මේ ගැන හරිම කනගාටුවක් ඇති වුනා. යාළුව එක්ක මම තරහ වුනේ නෑ. මම මේ ගැන හිතන කොට ලොකු කණගාටුවක් ඇති වුනා, ඒ ආව ආවේගෙට මම කවි පංතියක් ලිව්වා.

සැප දුක දෙකේදිම නොහැරම මම උන්නා

නුඹේ දුකට මගෙ දෑසත් තෙත් වෙන්නා

හදවත නැගුනු ගින්දර බෑ වාවන්ටා

සකිසඳ මා අතැර මහගිරි දඹ යන්නා

මගෙන් නොදැනිවත් වරදක් උනාදෝ

පෙර පින් මදිව මා අමතක උනාදෝ

අත්වැල ලිහී මග වැරදී ගියාදෝ

සිරිපා පියුම ලඟ නුඹ තනි වුනාදෝ

කන්ද උඩින් ඉර සිරිපා වඳින කොට

පෙරදිග අහසෙ නැගෙනා සුදු වලා මැද

නෙක පාටින් හැඩ වැඩ කර අහස මත

මගෙ දුක් ගීය බලපන් හිමිදිරියෙ හෙට

තරහක් නැතත් කඳුලක් නෙතඟින් එබුනා

සීතල සුළඟ මැද මට තනිකම දැනුනා

දෑතම එකතු කර ගමනට සුභ පැතවා

නුඹ හා සමඟ කරුණාවට පින් පැතුවා

නැගෙන හිරින් ඉර සේවය කරනවද

සමනලයෝ මුනි සිරිපා වදිනවද

සිහිල් වලා මත තනිකම දැනෙනවද

මා සිහිකර නුඹ සිරිපා වදිනවද

නැගෙනහිරින් ඉර සේවය කරන කොට

සමනල තටු වලින් සිරිපා වැහෙන කොට

පතුලට හිස තබා බුදු පා වදින කොට

මාවත් සිහි කරපන් සකිසඳුනි හෙට

කවුද ඡන්දෙ ඉල්ලන්නේ?

දේශපාලනය කරන්න තියෙන්න ඕන සුදුසුකම් මොනවද කියන එක පිළිබ්ඳව කාට උනත් පැහැදිළි අවබෝදයක් තියනවා කියලා මම හිතන්නේ නෑ. මට උනත් එහෙම අවබෝධයක් තියනවා කියලා මම හිතන්නේ නෑ. නමුත් ඕනම ක්ෂේත්‍රයක යෙදෙන්න නම් (සාර්ථකව සහ ඵලදායීව යෙදෙන්න ) ඒ විෂය පිළිබඳව ප්‍රාමාණික දැනීමක් අවශ්‍යයි කියලනම් මම දන්නවා. මේ දැනීම කියන එකෙන් මම අදහස් කළේ පොත් කට පාඩම් කරල ගත්ත උපාධියක් නෙමෙයි, සමහර විට කාලයක් තිස්සේ පොත පත කියවලා, දක්ෂ නමක් දිනා ගත්ත පිරිසක් යටතේ වැඩ කරලා උනත් යම් ක්ෂේත්‍රයක දැනීමක් ලබා ගන්න පුළුවන්. ලංකාවෙ කලා කරුවන් බොහෝම දෙනෙක් ඒ සම්බන්දව ගත්ත උපාධියක් නැති උනත් මම කිව්ව දෙවනි ක්‍රමයෙන් ක්ෂේත්‍රයේ නමක් රදව ගත්ත අය.

මුල් කාලයේදී (මම අදහස් කරන්නේ නිදහස ලබා ගත්ත මුල් කාලේ ) දේශපාලනය කලේ ඒ සම්බන්දව යමක් කමක් දන්න කියන ඉගෙන ගත්ත උගත් පිරිසක්. හැබැයි ඔවුන් කරපු වැරැද්ද තමයි ඒ කාලේ බිහි කරපු උන්ගේ පැටව් ටිකට මේ ශික්ෂණය හරිහැටි කියා නොදුන්න එක. අන්න ඒ වැරැද්ද නිසා ඊට පස්සේ බිහිවුන දේශපාලඥයන් ජනතාවගෙන් බැනුම් අහන, හොඳක් කලත් නරකක් කලත් නරකටම පේන පිරිසක් බවට පත් වුනා. නිදහස් ආර්ථිකයත් එක්ක සල්ලි පස්සෙ දුවන සමාජයේ ලොකුම මැරයො, දූෂිතයෝ, අපරාධ කාරයො, වංචාකාරයො, ස්ත්‍රී දූෂකයෝ,කලු කඩ මුදලාලිලා, පරිසර විනාශයේ පෙරගමන්කරුවො, සංස්කෘතික සෝදාපලුවේ දිය දහරාව වුනේ මේ කියන දේශපාලඥයො තමයි. ඒ විතරක් නෙමෙයි, සත් ගුණවත් දායකයා, පින්වත් උපාසකයා, සුදු රෙදි අඳින චරිතවත් නායකයා, දේශප්‍රේමියා, සංස්කෘතික පරමාදර්ශය, පරිසරයේ ආරකෂක, ජනහිතකාමී නායකයා කියන චරිතයක් හිමි උනේ මේ දේශපාලඥයන්ටම තමයි.

ජනතා පරමාදිපත්‍ය කිව්වට ඒක දැකපු කෙනෙක් ඉන්නවයි කියල මම හිතන්නේ නෑ. ඒත් එකෙන් මේ දේශපාලඥයන් මෙල්ල කර ගන්න පුළුවන් කියල මම හිතනවා. මිනිස්සු මේ දේශපාලඥයන්ගේ හොඳ නරක සේරම දැන ගෙනත් අයෙ අයෙත් එකම හරක් රැළක් පත් කර ගන්නේ අපේ මිනිස්සුගේ සාක්ෂරතාව වැඩි හින්දයි කියලා මම හිතන්නේ.

විවිධ අංශ වලින් වෘත්තීය දකශතා සහිත පුද්ගලයෝ, එම වෘත්තියේ ඉහලටම ගියහම, නැත්නම් නමක් හදා ගත්තාහම දේශපාලනේට එන එක දැන් මෝස්තරයක් වෙලා. මේක අපේ රටේ විතරක් නෙමෙයි ලෝකේ වෙනත් රටවල් වල උනත් දකින්න හම්බෙන ප්‍රවනතාවයක් වෙලා. මම කියන්නේ නෑ මේක වැරදියි කියලා. මෙහෙම ඇවිත් සාර්ථක දේශපාලන ගමනක් යන මිනිස්සු නැත්තෙමත් නෑ. ඒත් මිනිස්සු මේක දකින විදිහෙ මොකක් හරි අවුලක් තියනවා.

උදාහරණ්යක් විදිහට ලංකාවේ නම ගිය වන්චාකාරයෙක්(පිරිමි කෙනෙක් ) ඡන්දේ ඉල්ලුවා තමන්ගේ උපන් ගමවත් නොවන දිස්ත්‍රික්කෙකින්. මිනිහට දිස්ත්‍රික්කෙන් මුල් තැනක් එක්ක පාර්ලිමේන්තුවටත් ගියා. ඒත් චිත්‍රපට නිලියක් ඡන්දෙට ගියහම එයගේ රඟපෑම් ගැන තමයි මිනිස්සු කතා කරන්නේ. අඩු ගානේ මේකි රඟපාපු චිත්‍රපටියවත් දැකල නෑ, දැකල තියෙන්නේත් පොඩි පොඩි කෑලි ටිකක් විතරයි, අනික රඟ පෑම ගැන කතා කරන්නේ ඡන්දෙට ඉල්ලපු නිසා. රගපාන කාලෙවත් මේ නිළියෝ ගැන කතාකරපු පන්ඩිත් උතුමන්වහන්සේලා ඡන්දෙට ඉල්ලුවහම නිළියන්ගේ රඟ පෑම, ඇඳුම් පැලඳුම්, සම්බන්දතා ගැන කතා කරනවා. මම හිතන්නේ අපි මෙතනදි පහර ගහන්න ඕන ඔවට නෙමෙයි, මම මුලින් කිව්ව වගේ දේශපාලනයේ මොවුන්ගේ තියන් හැදෑරීමේ දිග පළලටයි අපි පහර ගහන්න ඕන. එහෙම නැත්නම් තියෙන අලයක් තම්බගෙන කාල, පෙරසේ ගොඩක් හිනාවෙන මී හරක් රැලක් මේ පාරත් පත් කර ගන්න කතිර 3ක්ම ගහන්න පුළුවන්.

මගෙ සෙනෙහස ඔබ

ලඟම සිටින

සිනහ සලන

කතා කරන

සුවඳ විදින

මට හිමි නැති

මගෙ සෙනෙහස

සයුරේ දුර නිසල තැනක

බෙලි කටුවක් තුළ සැඟවුණ

සැපට නිදන මුතු ඇටයක්

කිසිවෙකු හට අයිති නොවුන

කඩුපුල් මල් කුමාරියේ

 ලක්ෂ්මන් අය්යා මේ කඩුපුල් මලේ රූපය එකේ දාල තිබුනා. අය්යගේ මේ වගේ රූප වලට මම කවියක් දානව කියල අය්යා දන්න නිසා මේ රූපය මට  කරලා තිබුනා. මගේ හිතට එක පාරටම ආව කවි සිතුවිලි ටික තමයි මේ. මේ ටික දානකම් ඉන්න කියලා අය්යට කිව්වහම අය්ය කන්නෙත් නැතුව හිටියා මම කවි ටික දානකම්. යාළුවො කියන්නේ හරිම පුදුම මානව බැදීමක්. කඩුපුල් මල් රහසෙම පිපිලා, සුවඳ දීල, පරවෙලා යනවා. එත් යාළුවො දුරස් වෙනව, ඈත් වෙනවා, තරහ වෙනවා, ඒත් මිතුරු සුවඳ කවදාවත් හිත් වලින් පර නොවී, දුරස් නොවී, සුවඳ දෙනවා, ජීවිතයම සුවඳ කරනවා.

රහසෙම ලොවට කළුවර මැද පිපිලා
සුර ලොව ඇති යහනක සුව මවාලා
ලොව පිබිදෙන විට මල් පෙති හලාලා
මිය යනවද මටවත් හිමි නොවීලා

දවල් සරන බඹරුන්ගේ ගී නාද
නොවීද ඔබහට කිසිකලෙකත් හාද
හිරු දෙවිදුන් ඔබ හට දොස් කිව්වාද
මටත් හොරෙන් ඔබ මුකුලිත වෙනවාද


පිනි වරුසා මැද සොඳසේ පිපෙන්න මල් කුමාරියේ
රැය සරසා සඳ එලියේ දිලෙන්න ඔබ කුමාරියේ
ඇස පිනවා හිත සනසා සුවදෙනු රෑ කුමාරියේ
මගේ මළදා මගේ තනියය පිපෙන්න ඔබ කුමාරියේ

ඔබ ගොසින්

තනිකම ඉකි බිදී ලඟ හිද

කඳුලැලි ඉගි මරයි නෙත ලඟ

ඔබ ගොසින් දුරක නොපෙනෙන

ඔබ ගොසින් නොයෙන ගමනක

සිනහව කඳුල කුමටද දිවි තිබෙන තුරු

විටෙක දුකින් වැලපෙන විට-සිනහ කැලුම් දළු ලන විට
සිහියට නොනැගේ කිසිවිට-යායුතු දුර තව කොපමන
සසර නිමක් දකිනා තුරු
කඳුලුම උරුමයි අපහට......සිනහව උරුමයි අපහට
නැත කිසිවිට පැන යාමක් ......මේ කිසිවක් හැර යාමක්
හොඳද නරක සිතුවිලි කර පොදි බැදලා
උස් මිටිකම් ඇති නැති කම් හැර දමලා
සිව් රියනක් දිගු කුටියක කය දමලා
යමු දෙව්ලොව සිව්මහ නරකය සොයලා

පෙර පින් ඇති-අය නම් වෙති
සැප වලදති-සැපට මැරෙති
දුකම දකින- දුකම විදින
දුක වලදන- දුකින් මැරෙන
පෙර පව් ඇති-දනෝ සිටිති

සැප වලඳා සැපට මැරෙති
දුක වලඳා දුකට මැරෙති
දුක වලඳා සැපට මැරෙති
සැප වලඳා දුකින් මැරෙති
                                       කොහොම උණත් සැවොම මැරෙති
                                          ගමනේ නම් නිමක් නොමැති
තමන් තුලින් ආලෝකය දකින.....................තුරු
සදහම් සෙවණ යට මේ සිත නිවෙන.............තුරු
ගොරතර සසර බිය දැක දුක නිවන...............තුරු
සිනහව කඳුල කුමටද දිවි තිබෙන.................තුරු